Wiedeń ma kilku artystów, którymi może się poszczycić - Gustav Klimt, Egon Schiele, czy Oskar Kokoschka. Zapraszam Was na krótką relację z wystawy prac tego ostatniego - Oskara Kokoschki.
Wystawa w paryskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej była wspaniała, obszerna, zajmująca kilka, jeśli nie kilkanaście sal (nie liczyłam). Przechodząc z sali do sali zdawało się, że nie ma ona końca. Prace bardzo dobrze oświetlone i wyeksponowane w przestronnych pomieszczeniach można było oglądać komfortowo. Mimo sporego zainteresowania odwiedzających nie było męczącego tłoku. Zacznę może od zaprezentowania licznych portretów.
Hans i Erica Tietze - olej na płótnie, 1909 rok.
Bertha Eckstein - Diener - olej na płótnie, 1910 rok.
Pere Hirsch - olej na płótnie - 1909 rok.
Spielende Kinder - olej na płótnie, 1909 rok.
Herwarth Walden - olej na płótnie, 1910 rok.
Max Schmidt - olej na płótnie, 1914 rok.
Gitta Wallerstein - 1921 rok.
Młoda kobieta z pudlem - akwarela na papierze, 1926 rok.
Sidi Ahmet Ben Tidjani - 1928 rok.
Ferdinand Bloch - Bauer - 1936 rok. Portret męża Adele Bloch - Bauer, głównej bohaterki słynnego obrazu "Złota dama" Gustava Klimta.
Powróćmy do obrazów, tym razem do pejzaży.
Oprócz obrazów na wystawie zaprezentowano inne odnogi twórczości Kokoschki, takie jak ilustracje, pocztówki, plakaty, a nawet zdobienie wachlarzy.
Natomiast obraz zatytułowany "Czerwone jajko" jest przykładem malarstwa zaangażowanego politycznie. W opisie obrazu czytamy: "Kokoschka, przerażony układem monachijskim z 1938 roku, przedstawił w Czerwonym Jajku wielkich bohaterów tego wydarzenia: krzywiącego się Hitlera przed kolosalną postacią Mussoliniego, podczas gdy gnuśny kot, ucieleśniający Francję, leży na wznak obok frygijskiej czapki. Lew cesarski, reprezentujący Wielką Brytanię, odwraca wzrok, a jego zakręcony ogon przybiera kształt symbolu funta szterlinga. Na stole negocjacyjnym leży czerwone jajko z pękniętym dnem. W oddali płonie Praga. Na odwrocie płótna widnieje data Wielkanocy 1939 roku, co niewątpliwie przywołuje na myśl wcześniejszą inwazję na Pragę. Ujawnia się także ironia obrazu, nawiązująca do tradycji polegającej na na ozdabianiu jajka o tej porze roku."
Kilka prywatnych fotografii...
Time, Gentlemen Please - olej na płótnie, 1971 - 1972 rok. Jest to ostatni autoportret artysty. Tytuł nawiązuje do wezwania wygłaszanego podczas zamykania angielskich pubów. Czas już zakończyć historię - główny bohater idzie w kierunku nieuniknionego, w kierunku śmierci, która przeprowadzi go na drugą stronę, przez uchylone drzwi.
